Oğlum

Oğlum,

Madem doğdun, hadi kalk yürü!
Olmadı bari dizlerini sürü.
Bil ki koş diye yaptık seni.
Ne kadar kısa tutsan emeklemeyi,
O kadar iyi.
Sonra konuş, “baba” de.
Ama sakın isim verme!
N’olur n’olmaz...
Yaşlı kalbim kaldırmaz.
Kurtulunca memeden,
Açtım toktum demeden,
Balından peteğinden,
Dalından çiçeğinden,
Her türlü nasiplen.
Vakti geldiğinde,
Yazdıracağız bir mektebe.
İyisinden, mümkün mertebe...
Sonraki on iki sene,
Biz veliyiz, sen talebe.
Birkaç seneye fark edeceksin,
Kız değilsin sen, bir erkeksin.
Gün gelecek dövüşeceksin,
Gün gelecek, anlarsın ya,
Sapına kadar sevişeceksin.
Ha, bu arada bacına
Allah korusun, yan bakan olursa,
Kim yarattı, gözetmeden,
Ölümüne girişeceksin.
Hakkını aramayı bil,
Tabii her zaman da değil.
Dişinin geçtiğini sindir ama,
Güçlünün karşısında eğil.
Sonra gir bir üniversiteye.
Ama hak arayacağım diye,
Siyasi olaylara bulaşma.
İlla bulaşacaksan da,
İktidardakinden şaşma.
İdeoloji dediğin kırkına kadar,
Ondan sonrası palavra.
Ayağa kalk Sakarya!
Sen de Levent Kırca,
Ben diyeyim Akbaba...
Böyle yazdım bu mektubu.
N’apsaydım, hepimizin umudu sensin la bebe!
Eh, şimdi top sende.
Her türlü aban.

Baban.